ما هنوز در هنوزیم...
استاد نشسته روی میزش و از آن بالا میپرسد: " باور کنم که همین شماها برید برای ادامه تحصیل خارج ازکشور بعد برمیگردین به کشور خودتون به بهره وری و تولید داخل کمک کنید؟ " یکی از بچه ها جواب میدهد: "چرا باید برگردیم؟" استاد از روی میزش می آید پایین عرض کلاس را طی میکند و در حالی که ما توقع یک سخنرانی طولانی و شنیدن یک عالم نصیحت داریم؛ فقط میگوید: "حق دارید؛ بریم ادامه ..." پ.ن: مطرح شدن این موضوع اولین بار نبود... بارها بحث کلاسهای مختلف کشیده شده به همین موضوع و در نهایت همین سوال!
نوشته شده در جمعه 95/11/8ساعت
12:47 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه