وبلاگ :
ما هنوز در هنوزيم...
يادداشت :
رفتن هميشه اختياري نيس؛ آدم يه جاهايي رو مجبوره...
نظرات :
10
خصوصي ،
17
عمومي
نام:
ايميل:
سايت:
مشخصات شما ذخيره شود.
متن پيام :
حداکثر 2000 حرف
كد امنيتي:
اين پيام به صورت
خصوصي
ارسال شود.
+
دردواره
سلام
من ازون دسته ادمام كه واسه حرف مردم (اكثرشون) پشيزى قائل نيستم اما خب بعضى وقتا اين اكثر مردم بدجورى رو نرو ادم ميرن
نميدونم چن وقته مخاطب وبلاگتون شدم اما قطعا يه سالو رد كرده
تو اين مدتم فك كنم همه پستارو خوندم و خيلى وقتا واسه اينكه سوء تفاهم نشه نظر نميدادم بنا به دلايلى منم از پارسى بلاگ رفتم الانم نظر دادم كه اگه دوست داشتين ادرس جديدتونو داشته باشم
موفق باشيد
پاسخ
ببين تا يه مدت ميتوني بگي به درك! بيخيال! مهم ني! از يه جايي به بعد ميگي آخه ديوارم اگه بود بالاخره يه حد كمي از شعور رو داشت! فيض بوك رو ميبندي! اينستاگرام رو ميبندي! ايميل و وايبر و وي چت فرندش نميشي! وبلاگ ولي محدوديتي نداره! نمي توني جلوي چشم مردمو بگيري! مطلب رمز دار هم مسخره است و من خودمم بلدم رمزشو باز كنم! بعدم وبلاگ يه جايي كه توش زيادتر حضور داري و حجم عظيمي رو مي نويسي از حرفات! وبلاگ خونه ي آدما اگه يكي بياد توي حريم تو و در حد و حدود و در چارچوب فرهنگ حركت نكنه قسم مي خورم كه آدم مي ميره از سر گيجه ي تحمل اين آدما!! و ممنونم بابت اين حدودا يه سالي كه دنبال كرديد اينجا رو و من كم لطفي كردم! به زودي آدرس جديدمو سر فرصت ميدم. ممنون.