قيــــــــــــــچي....

حس کودک دوستانه ام رو زدي بالا!

يعني اومده رسيده به حلقم!

همون حسي که باعث مي شد دلم بخواد پرورشگاه بزنم رو مي گم!

واي که چقدر سر و کله زدن با بچه ها حال مي ده...

چــــــــــــــــه قدر حال مي ده...

چه قدر دلم مي خواد برم يه جايي که يه عالمه بچه ي کوچولو باشه. بچه هايي که با جون و دل باهاشون بازي کنم و اونا هم منو دوست داشته باشن! هميشه بچه ها دوسم داشتن چون از با اونا بودن لذت مي بردم و خوشم مي اومد که دوسم داشته باشن! کلي کيف مي کردم اگر باهاشون بازي مي کردم!

قبلنا تو فاميلمون يه عالمه بچه ي کوچولو بود. ولي الان کوچولو ترينشون محمده که داره مي ره کلاس چهارم دبستان و ديگه مثل قبل بازي نمي کنه. ولي هنوز هم مثل قبل منو دوست داره. با هم نظرياتمون رو راجع به کارتون ها، پلي استيشن، ايکس باکس، فوتبال و حتي نسکافه ارائه مي ديم! و حالا تو تصور کن کسي که تا حالا پلي استيشن نداشته و ايکس باکس رو فقط رو جلد مجله ديده چطوري مي تونه اون همه نظريه ارائه بده! يا اصن مني که تا حالا يه بازي بارسلونا رو هم نديدم چطوري مي تونم از اون در برابر محمد که يه رئالي دو آتيشه است دفاع کنم! ولي جاي متعجب کننده اش اينجاست که اين کارو مي کنم!

داشتم چي مي گفتم؟

آهان دلم بچه مي خواد!

دلم يه عالمه بچه مي خواد.

يه عالمه بچه که باهاشون بازي کنم.

ديگه حالم داره از اين همه رياضي و مثلثات و سينوس و کسينوس و دنباله به هم مي خوره! دلم مي خواد با يه عالمه بچه بازي کنم! با هم بازي کنيم. باهم بخنديم... باهم...

اي کاش منم مثل فيروزه يه خواهر کوچيکتر داشتم....

يه خواهر ک..............

به قول هدي:

بيا برويم رويا ببينيم............................