من خيلي ملا لغتي ام مي دونم لازم نيست بهم بگي!
خب بذار بگم:
اين چيزييييييييييييييييييييي ک نوشتي! حالا يادداشت بود مطلب بود هر چي بوود! خيييييييييييلي معرکه بودش! اصن آدم دلش مي خواد بگيرتش بغلش کنه! اصلا اين قدددددددددر معرررررکه بودددددددد ک هي دستم روي اين دکمه هاي کيبور وااااااااااي مي سه! هي حروفم زيادي مي شههههههههه...! اين دم آخري رو اسپيس گير کرد!
آفرين قيچي کوچولو! خيلي قشن بود!
اينو ک خوندم تازه به اين نتيجه رسيدم ک تو چ قدر تو زندگي ات سختي کشيدي! نچ نچ! کسي ندونه تا اينو بخونه فک مي کنه کلا از بدو تولد به صورت افسرده به دنيا اومدي و نمي دونه که تو همين پريروز داشتي چه چرندياتي راجع به دفترچه خاطرات مي گفتي! و چه قدر با هم قاه قاه خنديديم!
در ضمن منو يه روز دعوت مي کني خونتون مي ريم رو پشت بوم عکس بگيريم! (حسودي رو کيف کردي؟ ها ها ها !)
خلاصه چي مي خواستم بگم؟ آهان مي خواستم خوانندگان رو آگاه کنم که اين قدر ها هم افسرده نيستي و بلدي مثل رواني ها بخندي!
خب ديگه الان مي خوام بيام زنگ بزنم بهت. چون فهميدم که نرفتين پلور. در ضمن عرض کنم که ما امروز باقالي پلو داريم!
من تا قبل از عروسي علي باقالي پلو دوست نداشتم ولي حالا دارم مي ميرم واسش ...
هي....! (جاي خالي رو خودت پر کن!)
راستي همون جا خاليه هم باقالي پلو دوست داره خيلي...!