کنکور اتفاقی بود که باید می افتاد... و دارد می افتد! پ.ن: خاله فهمیه برایم یک آویز گردن حرز فرستاده؛ سعیده برایم یک پارچه ی سبز آورده که به حرم های مختلفی خورده؛ عمه مینا برایم دوتا مداد که زده به کعبه؛ و یک گردنبند "و ان یکاد" که خودم از اصفهان خریدم و هیچ وقت نشد که استفاده اش کنم؛ یک شیشه ی عطر که "آقای خوبی" چند سال پیش قبل از فوتش بهم هدیه داد؛ و یک سری دختر خاله های خوب؛ و یک طهرونی خوب و همراه؛ و یک دوست خیلی خوب؛ و یک بابا که این وسط فقط حرفهای خودش به دلم می نشیند؛ و یک عالم دعای خوب خوب ؛ یک عالم آرزوهای بزرگ بزرگ و یک دنیا آدم های خوب و خوش دلی که همراهم تا سر جلسه می آیند... قرص و محکم! + بابا آروم ترینم می کنه :*
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه