توی اتاقم خودم را زده ام به خواب... صدای مامان از توی هال می آید... توی هال نشسته اند همه با هم؛ مامان برای دخترخاله ها تعریف می کند که من چطوری انتخاب واحد میکنم. ادایم را در می آورد جیغ ویغم را توصیف میکند و بعد همه می خندند... خودم هم خنده ام گرفته... می گوید گوشیش را روز انتخاب واحد مکالمه رایگان می کند میگیرد زیر گوشش و یک سره حرف میزند... بعد یکهو اسم یک درسی را فریاد می زند؛ تند و تند تایپ میکند و بعدش فحش می دهد... آخر سر هم بدو بدو حاضر میشود کلید و مدارک ماشین را برمیدارد همین طور گوشی زیر گوشش میرود دانشگاه... پ.ن: کجای دنیا انتخاب واحد برایشان پدیده ی ژانگولر بازیس که برای ما هست؟ آنهم سه روز مهلت انتخاب درس های همیشه پر شده
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه