چند وقتی است که مدام از هم فاصله می گیریم... از هم دور می شویم... چند وقتی است که وقتی نگاهمان در هم گره می خورد سرما ساطع می شود... چند وقتی است که همیشه با هم خوب نیستیم... گاهی حوصله ی همدیگر را داریم و خیلی وقته ها نه... چند وقتی است که در کنار هم راه می رویم... فقط قدم می زنیم... گاهی حتی صدای قدم های یکدیگر را هم نمی شنویم... چند وقتی است که مهر سکوت خورده به دلم... درد هایم را به کسی نگفتم... تو که نباشی چه کسی می خواهد باشد...؟! چند وقتی است که یادم رفته همپا بودن یعنی چه... هر روز که می گذرد ما هردو یک قدم به عقب بر می داریم....مقصر منم یا تو نمیدانم... اما این را خوب می دانم که ما هردو بی تقصیر نیستیم... می ترسم از آن روزی که به این همه با هم بودنمان پشت کنیم و آنقدر قدم به عقب برداشته باشیم که دیگر حتی سایه مان هم برای دیگری پیدا نباشد... حتی دیگر همان موجود حاشیه ای هم نباشیم... پ.ن: امیدوارم همه چیز موقتی باشه و هرگز تکرار نشه! بانو.ن: دلم می شکند درست مثل همان گنجشکی که تو حتی تاب دانه برداشتنش را از لب پنجره ی اتاقت نداری و مدام می پرانیش. هستم اگر می روم...
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه