یادم هست بچه تر که بودم یک سریالی پخش می شد بنام "به آینه نگاه کن" که هنوز هم گاهی قاطی برنامه های بنجل صدا و سیما پخش می شود... کلا از سریالش خوشم نمی آمد ولی چون نسبت به اخبار جوانه ها و عموپورنگ قابل تحمل تر بود نگاه می کردم... یک پسر بچه ی لوسی بود به نام علیرضا که مدام دروغ می گفت و خیلی هم لوس تر حرف می زد و هربار که دروغ می گفت بالای سرش یک آدمک کوچولو شکل خودش ظاهر می شد که مثلا نماد شیطان بود و مدام تشویقش می کرد به دروغ گفتن... یک خواهر کوچولو هم داشت که اسمش سارا بود و مدام باعث حسودی پسرک لوس می شد... حالا هربار که الکی دروغ می گویم یاد همان علیرضا و لحن لوس دروغ گفتنش و خواهر بینوایش می افتم و خنده ام می گیرد... آدم بشو نیستم...
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه