این روزها شبیه بچه ای شدم که یواشکی چندتا چیز با ارزش را زیر بالشش قایم کرده و مدام می ترسد که کسی بویی ببرد یا از دستش یکی از گنج هایش را بگیرند ... شبیه پرنده ای شدم که زیر لانه اش ماری است که قصد جان جوجه هایش را دارد و مدام می ترسد یکی از جوجه هایش کم نشود ... می ترسم از چیزی که هست، از چیزی که قراره بشه، از چیزی که می خواد بشه، از چیزی که نشده ...... خدایا ممنون که بعضی وقتها دلت می خواهد منم مثل ایوبت صبور باشم! ولی آمدم تا همین جا اتمام حجت کنم و اعتراف کنم که جدا طاقت این یکی را ندارم... حالا هر چقدر هم که پیر باشد، هر چقدر هم که خودش دلش بخواهد برود، به من ربطی ندارد، فقط خواستم بدانی که صبرم به این یکی قد نمی دهد، خواستی ببریش قبلش اول مرا ببر! اصلا هر وقت خواستی عزیزی را ببری قبلش مرا ببر! بگذار بقیه بگویند جوان ناکام یا هر خزعبل دیگری! مهم نیست!
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه