چند وقت یکبار که نزدیک به روز چهارشنبه میشه که پروژه داریم ؛ می شینم اون لحظه ای رو تصور می کنم که روز نمایشگاه پروژه هاست و همه ی پدر و مادرا و فامیلای بچه ها اومدن بازدید و بادی به غبغبشون انداختن و دارن با فتخار از کارا و زخمات بچه هاشون میگن و مدام جلوی معلما خم و راست میشن! اون وقته که قیافه ی من و زهرا و سپیده باید دیدنی باشه قوتی که برای نمایش زحماتمون (!) فقط یه میز خالی گذاشتیم که اسمامونم زیر کنارش نوشتیم و مدام داریم از همان نگاه های "حالا میگی چه غلطی بکنیم؟!" رد و بدل می کنیم و فک و فامیلو به این بهانه دس به سر می کنیم که فلان فرد ناشناحته (!) همه ی تحقیقات رو جا گذاشته یا مثلا اینکه ما امکانات نداشتیم و مجبور شدیم عنوان پروژه رو عوض کنیم و کارامون عقب افتاد و ... یا اینکه تحقیقاتو واسه ی مسابقه ی خیلی مهم فرستادیم! طی آخرین چهارشنبه گذشته که تولدم بود عنوان پروژه رو برای دومین بار تغییر دادیم و این سومین موضوعیه که انتخاب می کنیم چون موضوعات قبلی در حد علم و شان ما نبود! واقعا گروه منتخبی میشم ما! من که مدام دنبال اینم که دوغ بخورم و راحت بخوابم یا بریم سایت اللی تللی! زهرا که مدام داره تو سر و کله ی اولا می زنه و سرکارشون میذاره! سپیده رو که اصلا پیدا نمی کنی! چند وقت یکبارم جوگیر میشیم و می خوایم یه کاری بکنیم که موضوع عوض می کنیم!
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه