ما هنوز در هنوزیم...
روزها می گذرند... بی ملاحظه... بدون اینکه نیم نگاهی به روزگارمان بیندازند ، می گذرند... این وسط حتی من اگر از دست روزگار جان بدهم باز هم روزها می گذرند... روزگار می گذرد... روزها همیشه گذشته اند... چه زمانی که یوسف را از یعقوب گرفتند ... چه زمانی که یوسف گمگشته به کنعان بازگشت... گفتم که همیشه گذشته و می گذرد... شیرینی تمام لحظه های قبل از انتظار یک خبر خوب هم می گذرد... گاهی زودتر از آن لحظه ی فوق العاده و ناب... پ.ن: ترجیح میدم ادامش ندم...
نوشته شده در شنبه 90/11/29ساعت
4:12 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه