نوشته ی بهمن 90 : بار دیگر ... فردی دیگر ... برای بار خیلیم ... باز هم داشتند برایم توضیح می دادند که کار من اشتباه بوده... داشتند توضیح می دادند که بعضی چیزها به من ربطی ندارد... توضیح می دادند که بعضی چیز ها را باید به خودت واگذار کرد... داشتند آرام آرام توی مغزم فرو می کردند که من درک نمی کنم که کار تو تنها راه ممکن است... می گفتند که باید نادیده بگیرم و راحتت بگذارم... باز هم داشتند توضیح می دادند چیزهایی را که نمی خواستم باور کنم یا به جان بخرم. هنوز هم توی کتم نمی رود... چرا... چطور ... برحسب کدام منطق نفس هایت را به هدر می دهی... پ.ن: طعم صداقتت را چشیده ام ، تعریفی نداشت... لطفا کمی دروغ بگو... شاید دروغ هایت, صادقانه تر باشد....
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه