چراغ خواب زرافه ام سوخت و ناگهان حس کردم چیزی در من ناگهان فرو ریخت. سوخت. در حالی که خشکم زده بود شروع به عزاداری کردم. سوخت. همه چیز سوخت. از همین جا شروع شد. حالم خوب نبود. دوباره روی تختم دراز کشیدم و از پنجره ی باز اتاقم خیره شدم به ماه ، نور مهتاب را تازه می فهمیدم. دلم می سوخت برای ماه ، چقدر مظلومانه آن وسط ، دور دور تنها افتاده در میان تاریکی... سوخت. دوباره خیره شدم به آسمان. اشک هایم دانه دانه از چشمانم سرازیر می شدند ، دور گونه ام چرخی می زدند و از کنار گوشم سقوط می کردند لای موهایم. من کجای زندگیت انقدر ساده له شدم...؟! این همان چیزی بود که می خواستم بشنوم؟! تو انقدر عوض شده ای که حالا دیگر خودم هم باورم نمی شود تو همانی بودی که من روی صداقتش قسم می خوردم. خراب کردی ... گند بالا آوردی! گند! . . . پ.ن: انقدر ناراحتم که نمیدونم از کجا بنویسم به کجا برسم. " درد هایی در این دنیا هست ، به آن عظمت که دیگر در برابر آن ها از اشک کاری ساخته نیست." هاینریش بل
کتابای هاینریش بل رو حتما یه ورقی بزنید.
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه