اینجا آدم های مهــــــربان زیاد پیدا می شوند... اینجا رسم است حتی اگر خودت خیلی مشکلات داری ، رهایشان کنی و به فکر دیگری باشی... اینجا باید به فکر این باشی که فلانی یک وقت یادش نرود به بسانی تولدش را تبریک بگوید ، که در آن صورت بسانی فکر می کند ، فلانی دوستش ندارد و ناراحت می شود... اینجا باید حواست باشد وظایفت را به موقع و درست انجام دهی که یک وقت کار خطا یا لو نرود. و در تمام این مدت هیچ وقت فکر نمی کنیم که این تبریکات و تسلیت ها و ... که همه اش توسط یک دوست یاد آوری شده ، دروغ است ، کذب است! یا اصلا ارزشی ندارد! ارزش کسی که بخاطر شادی تو مدام دست به یاد آوری می زند خیلی بیشتر از آن موجود همیشه فراموشکار ٍ تنبل ٍ بی احساس است! حیف که نمی فهمیم!! بعضی ها پشت پرده خیلی دوستت دارند ، باور کن! پ.ن: این پست درد دارد.
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه