ما هنوز در هنوزیم...
بعد از پیاده روی زیر این باران بهاری و سرمای دلچسب آن با چاشنی یک کاسه آش دوغ ٍ داغی که توی دستهایت می چرخد در لوکیشنی که لم دادی به مبل و خیره شدی به منظره ی بیرون پنجره و شهری که زیر پایت خیس می شود بهمراه موزیک متن سکوت حاصل از تنهایی و بوی باران آمیخته به بوی عطرت و لذت اینکه ساعتها می توانی در همین حالت چمباتمه بزنی و تنهایی و همچنین تحقق بخشیدن به فعل "نشستن و گذر عمر رصد کردن" .........آی می چسبد این زندگی و آش داغ! آی لذتی دارد!!
نوشته شده در شنبه 91/1/26ساعت
5:32 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه