بعضی وقتها اینجا که خیلی هم برایم عزیز است حکم یک دادگاه را برایم پیدا می کند... بی دفاع دستم را می زنم زیر چانه ام و نگاه می کنم به این محاکمه که نمیدانم چرا همیشه این منم که متهم ردیف اول خوانده می شود... حالا باز هم دادگاه برگزار شده و من تک و تنها خیره شدم به شاکیانی که روزی حس می کردم اگر همه ی عالم به من پشت کنند ؛ هنگام سقوط شانه هایم با سینه ی ستبر او برخورد خواهد کرد... کجایند یاران با وفا.......؟؟؟ در این دادگاه کی برای من هم حق دفاع صادر می شود؟ کی کسی از من حقیقت را می خواهد؟ چرا همیشه بازنده ی این دادگاه منم؟ چه کسی از سر تقصیرات ٍ بی تقصیرم با منت خواهد گذشت...؟ می روم که باز هم مدتی لال شوم... مواخذه ی من تمامی ندارد. (...باشد که از پیروزی رایگانشان لذت ببرند...)
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه