ما هنوز در هنوزیم...
لعنتی ترین جایگاهی که می توانی میان خوشبختی هایت داشته باشی همین جاست...
همین که حس کنی "بخت" زندگیت دارد یک پله ی دیگر از تو دورتر می شود...
ب دلایل نا معلوم... دلایلی که گفتنی نیست ؛ حس کردنی است...
اسمت را گذاشتم "بخت"...
"بخت"ی که معلوم نیست به خوشی سوق پیدا می کند یا به بدی...
نوشته شده در دوشنبه 91/9/13ساعت
5:53 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( بدون ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه