شاید در تمام لحظاتی که من نبودم؛ او بوده... او و چشمهایی که از نظر خودش اغواگر بودند... شاید در تمام غروب هایی که من به تو فکر نمی کردم ؛ او تمام همّ و غمش را گذاشته بوده تا به تو فکر کند... شاید عصر هایی که هم پرسه می شدیم در عصر های گذشته متعلق به او بوده... به او و قدم های ناهماهنگش... شاید وقتی که من سرم را بی خیال روی بالش می گذاشتم... او فکرش را به خیال تو رام می کرد... شاید وقت هایی که حوصله ی من را نداری؛ حوصله ی او را داشته باشی... شاید تو قبل از من و شاید بعد از من چشم هایت را بسپاری به همان کسی که روزگاری دارایی هم بوده اید... شاید قرار باشد بعد از مدتها تو او را با تمام چیز های غیر خوب که نمی پسندیدی بپذیری... اصلا شاید تو تمام دوست داشتن هایت را فراموش کردی... پ.ن: حوصله ندارم. نظرات پست قبلم جواب ندادم متاسفانه.
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه