ما هنوز در هنوزیم...
مرجان می گفت اگر به خودم لعنت بفرستم چیزی درست نمی شود... راست می گفت. منطقی ترین حرف برایم همین بود. ولی این روزها تنها چیزی که آرامم می کند همین لعنت فرستادن به خودم است... . . . عاقبت یک روز پایم را از این ورته بیرون می کشم و دور می شوم. پ.ن: حافظ! این روزها هر چه بیشتر حال مرا بگیری کمتر باورت می کنم! دست بردار از این همه نصیحت
نوشته شده در جمعه 91/12/25ساعت
10:30 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه