ما هنوز در هنوزیم...
هنوز آنقدر ها بزرگ نشدی که برایت مرثیه سرایی بکنم؛ هنوز هم همان کوچولوی ناز نازویی هستی که اگر عروسکم را از ان بالا بهت ندهم به گریه می افتی... عاقبت یک روز با یک چای بهار نارنج به استقبالت می آیم و می گویم: که برای هر "هر" چیزی، "همه" چیزیت را به بازی نگیر؛ بر باد نده! عاقبت ویران میشوی... پ.ن: آرزوهای قشنگ و رویایی ام همیشه گره می خوره به جوونه های کشیده و بلند و براق با گره های سطحی و غیر کور!
نوشته شده در سه شنبه 92/1/13ساعت
2:34 صبح به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه