ما هنوز در هنوزیم...
شارژ گوشیم که گم شد مجبور شدم آن بطری آبمعدنی را که گوشه ی اتاقم ایستاده از سرجایش تکان بدهم. تمام اتاقم را گشتم نه برای اینکه اس ام اس های دیگران برایم دلیوری شود. فقط بخاطر اینکه به نحسی صدای آن زن اعتقاد داشتم وقتی که توی مغزم می کوبید دستگاه لعنتی مشترک مورد نظر خاموش می باشد! پ.ن: به جایی می رسی که حرف بعضیا رو گوش میدی که بیشتر از این صداشونو نشنوی! :| در ضمن کماکان بنده گوشی خاموشم
نوشته شده در چهارشنبه 92/2/4ساعت
11:39 صبح به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه