ما هنوز در هنوزیم...
مرد ها دست خودشان نیست... هرگز زن نبوده اند که بفهمند یک چیزهایی میان عالم اعداد نباید فراموش بشوند نباید بی توجهی ببینند... مردها زن نبوده اند که بشود ازشان انتظار داشت بشود رویشان حساب کرد... . . . به ظاهرغوطه ور اند در مردانگی! پ.ن: یک چیزهای کوچک گاهی بدتر از چیز های خیلی بزرگ مغزت را می جوند
نوشته شده در چهارشنبه 92/2/11ساعت
10:53 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه