اعتمادش که از بین برود... دیگر تمام شده... تو تمام شدی... همه راه ها تمام شدند... صدهزار نفر هم پا در میانی کنند تو همان زباله ای هستی که وسط مزرعه ی خوشبختی های او بوی تعفن گرفته ای... آن وقت هر چند وقت یکبار هم؛ مثل دوره های یک دارو؛ بی وقفه و متناوب باید سر کوفت بشنوی... سر کوفت بشنوی؛ که هی اشک جمع شود توی چشمهایت... سرریز شود از کاسه ی چشمهایت... و بعد تو به جرم ِ لاجرمی هی ضربه بخوری... مدام کتک بخوری... و هیچ وقت هیچ چیز نه فراموش میشود... نه درست میشود... نه ترمیم می شود... همه چیز خرده خرده خراب تر می شود... رابطه ها... محبت ها... خاطره ها... خودت... و حتی خود او! پ.ن: فقط یه تصوره! حال من نیست! گند بکشند اعتمادی را که با آب روان جوب هم شسته می شود و اثری ازش نمی ماند...
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه