ادم های مهم دیروز کنکور دادند... الهه؛ ریحانه؛ فاطمه.م ؛ دوست هایشان؛ دختر طبقه ی پایینی؛ امیر؛ دختر های کنکوری توی کتابخانه... و لابد خیلی آدم های دیگر که یکسال از من بزرگتر بودند... همه کنکورشان را دادند و من تمام دیروز مضطرب بودم. مثل همان مامان هایی که توی تلویزیون نشان میداد که تسبیح و قرآن به دست ذکر می گویند. فرقمان فقط این بود که من گوشی به دست احوالشان را می پاییدم. دعا هم بلد نبودم که بخوانم... یعنی هربار که شروع میکردم به خواندن آیت الکرسی انقدر قاطی میکردم که آخرش می دیدم دارم "و جعلنا..." می خوانم... یک سری هم برایشان حمد و سوره خواندم.مغزم هنگ کرده بود... انگار حالا دیگر می فهمیدم حالشان را... تشویش و بهم پیچیدن دلشان را... عوضش راحت شدند... حالا می توانند همه چیز را فراتر از الف و ب و جیم و دال تصور کنند و ببینند... پ.ن: همشووون موفق باشن! همه ی سال بالایی های عزیزم! + فردا شروع پیش دانشگاهی است! و بعدش تمام...!
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه