جو پیش دانشگاهی زودتر از آن چیزی که فکرش را می کردم گرفتتم! بچه هایی که موهایشان را پسرانه زده بودند... کتاب تست هایی که توی کوله هایشان انبار کرده بودند... استاد های همگی مردمان... ساعت های مطالعاتی... تست های کنکور نود و دو... دانشگاه... انتخاب رشته... رتبه... تراز........ ایستاده ام جلوی مامان؛ انگشت هایم را از هم باز نگه داشته ام و هر ده انگشتم را گرفتم جلوی صورتش و با ذوق می گویم: +اخونامو کوتاه کردم! - بخاطر پلیس*؟ + نه باعث میشه درس بخونم. دوستام موهاشونو پسرونه زدن منم ناخونامو کوتاه کردم دیگه - آفرین * پلیس همون ناظمه که مامانم میگه! پ.ن: برای شروع به نظر خودم خوبه! هرچند من به درجه ی موهای با ماشین تراشیده نمی رسم + تصمیم دارم از روزای قبل کنکورم ریز ریزش رو هر وقت حال کردم و قتش و اینترنت بود بنویسم.
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه