ما هنوز در هنوزیم...
اینکه من تغییر کرده ام غیرقابل انکار نیست... آدم ها به تعداد ثانیه های عمرشان از حالی به حالی می شوند... کسی هم پای این "از حالی به حالی شدن" های انسان مهر "الی احسن الحال" نزده... آدم ها تغییر می کنند... گاهی همین تغییر اطرافیانت روابط گذشته را تخریب می کند؛ گاهی می سازد... اما گاهی جالب است اینکه سایه خودت را توی چشم های دیگری می بینی و به خودت لبخند می زنی... به تغییر هایی که فکرش را هم نمی کردی بهشان برسی... اما انگار رنگشان را گرفتی... پ.ن: عکس های گوشیم از هشتصد تا رسید به نود و پنج تا :)
نوشته شده در دوشنبه 92/5/21ساعت
7:41 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه