ما هنوز در هنوزیم...
تنبل یعنی من... مامان یه چیزی پریده توی گلوش و ناجور سرفه می کنه! صورتش هم شدیدا سرخ شده و همون جا تکیه داده به یخچال و سرفه... من نشستم روی اپن و دارم یه وبلاگی رو به دقت می خونم... یهو بر می گردم میگم: مامان بیا اینجا بزنم پشتت همون طور سرخ و سرفه ای دستشو بالا پایین می کنه که یعنی نه همون طور که سرم روی مانیتوره میگم: مامان بیا بزنمت بابا؛ میخوام دلم خنک شه نه سرفت! ... آخر اومد و من زدمش و دستمم که شفا!! سرفه اش خوب شده من سکسکه ام گرفته.... مامانم: سارا بیا اینجا بترسونمت خوب شی من اداشو در میارم و دستم رو بالا پایین می کنم که یعنی نه! ... مدیونی اگه فک کنی تنبلم!
نوشته شده در جمعه 92/6/22ساعت
11:15 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه