نشسته ایم توی هال خانه ی مان... من و خواهرم سعیده! من دارم جعبه ی گوشواره هایم را چسب می زنم... مامان توی پذیرایی است و با تلفن حرف می زند... بعد ناگهان پشت تلفن گریه اش می گیرد؛ صدایش بغضی می شود و ناگهان شروع می کند به اشک ریختن... ما هم دوتایی بخاطر مامان شروع به اشک ریختن می کنیم... و همین طور که هق هق می زنیم قیافه ی همدیگر را نگاه می کنیم و می خندیم... کاش بابا هم خانه بود و همه مان را دعوا میکرد که گریه می کنیم... پ.ن: آمدم روی این کیبورد لعنتی بغضم را بترکانم... نظر عاری فا را خواندم وپلی! و بعد حالم انقدری خوب شد که پاراگراف ها حرف تبدیل شد به چند خط کوتاه... و بعد فکرش را بکن من این رفیق ها را نداشتم! می مُردم! قسم می خورم که می مُردم! دارم میروم سفر.... دعا کنید سقوط نکنیم؛)
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه