دیشب که به فرزانه اس دادم جوابی نداد. صبح جلوی در کلاس همین طور ایستاده؛ دست راستم را گرفته توی دستهایش و خیره شده توی چشمهایم؛ می پرسد: تو چرا امروز از همیشه بیشتر سردی؟ می خندم. می خواهد حرفی بزند. نمی زند. نگاهم می کند و حرف نمی زند. انگار که به دنبال بهترین جمله باشد. می خندم که خیالش راحت بشود. عصری دوباره دستم را می گیرد بین دستهایش و می گوید: این دخالتات کار دستت داده! +پورسعید موهاشو زده بود؛ توی همون پنج دقیقه ی اول دقیقا چهار نفر از اقصی نقاط کلاس صدام زدن و بهم گفتن که طرف موهاشو زده! ما یه چنین آدمایی هستیم... +موندم بچه مو ازم دور کنن همین قدر درد فراق می کشم که الان گوشیم دست پلی خانومه؟! نه جدا یه وجب گوشی هستا.... نه که منم زنگ خورم بالـــــــــــــــــــــــــــاست... پ.ن: من حس دخالت ندارم:|
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه