ما هنوز در هنوزیم...
پروفایل رو بالاخره با احساس اصلاح کردم!
متن بهترین حرف من برای خوانندگان:
نوشتن آدم را بزرگ می کند...
روحی تازه توی بدنت می دمد و می گذارد جای آدم ها قدم بزنی؛
توی حوض خاطره ای شنا کنی و خیس شوی!
در میان بهار عمرت خرچ خرچ برگ های پاییزی زندگی کسی را بشنوی...
و در تمام این مدت خودت باشی!
در چارچوب خودت حرف بزنی!
صبح ها به گلدان های شمعدانی ایوان همسایه سلام کنی و فکر کنی که هر روز می شود بهتر بود...
همچنین درباره ی خودم که گوشه ی سمت چپ وبلاگ هست هم بخونید...
... ادامه در: پروفایل سارا (کلیلک)
نوشته شده در شنبه 92/8/18ساعت
5:51 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( بدون ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه