فرار کار آدم های بزدل است... رفتن کار آدم های ترسو و کم طاقت است... پشت کردن به گذشته ها کار آدم های بی خاصیت است... کار آدم های بی جرئت... کار آدم هایی که نمی ایستند سر حقشان و حرف هایی که ملت قلمبه قلمبه پشت سرشان می گذارند دعوا کنند... رفتن کار آدم های احمق است... کار آدم های بی رنگ... به زودی می آیم و خبر رفتن ام را می دهم... و متاسفم. برای همه ی آن "بعضی" که همیشه باید از حوالی شان گریخت... متاسفم. . ... کاش میشد ضمیر هایم انقدر مجهول نبودند! پ.ن: کاش انقدری به خودم میدان میدادم و به حرف های قورت داده ام پا میدادم که از این مسیج های انفجاری معروف میزدم! به رگبار می بستم! و کمی خنکی می پیچید توی این حوالی... حیف که هنوز هم دختر مامانم...
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه