برای خودم نان تست ها را میگذارم روی تستر، تلفن زنگ میزند، حوصله ام نمیکشد بروم دنبال گوشی، نیم خیز میشوم روی اپن آشپزخانه و از بلندگو تلفن را جواب می دهم. بعد از 45 دقیقه بحث روی اینکه نمیتوانم دیگر تحمیل علایق دیگران به روی خودم را قبول کنم، نه فردی که پشت خط است کوتاه می آید و نه من دیگر آدم کوتاه آمدنم. خداحافظی میکنیم و گوشی را قطع میکنیم می روم سراغ نان های تست؛ همگی سوختند. من هم دیگر از فراصت صبحانه خوردن افتادم. بیخیال میشوم؛ توی ماگ دمنوش چای برای خودم دم میکنم و با یک خرما می روم سراغ کار های عقب افتاده ی شرکت. نمیدانم کی می خواهم یاد بگیرم که در جایی که ناچار به بحثم، خستگی بعد از سر و کله زدن با آدم های بیهوده نباید باعث دلخوریم بشود!
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه