ما هنوز در هنوزیم...
همه یا اکثر ادما دنبال یه بهونه یا یه چیزی اند که فنا ناپذیر بشن! یعنی هرگز از این دنیا نروند... چون خیلی ها فکر می کنند که عمر ما فقط دو روزه... البته کسانی هستند که اینقدر زیبا زندگی می کنند که شاید فقط 2 روز هم براشون یک عمر باشه... البته جدا از اینکه: مرگ پایان کبوتر نیست! اما یه چیز دیگه هست که فکر کنم از جمله بالا آسون تر یا شایدم واقعا خیلی سخت تر باشه اما حداقل قشنگ تره. و اونم اینه که عشق هرگز نمی میرد...
نوشته شده در دوشنبه 89/6/15ساعت
10:6 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه