روی قالیچه ی اتاق دراز می کشم... از بی خوابی چشمانم به سوزش افتاده... از این همه باهم بودن گریه ام می گیرد... کوثر مدام قدم می زند و از این ور اتاق به آن ور می رود و مدام جلوی پنجره رژه می رود و گاهی می ایستد و به بیرون خیره می شود و سرتکان می دهد. پو رو به من دراز می کشد... بی هیچ کلامی بهم خیره می شویم. یادت باشد که به دوستات بگی قیچی صدات کنن. تا فراموش نکنی Polly ای رو که گاه و بی گاه توی راهرو... ندای قیچی... قیچی سر می داد. و خانم کریمی می گفت که مدرسه هر روز با قیچی گفتن های Polly در حال لرزش است... پو می پرسد: چته؟! و در پاسخ تهدیدش می کنم به گریه کردن!ترجیح میدم توی مدرسه بهم بگن سارا! سارا مثل مدرسی! وقتی صدام می کنن قیچی دلم میخواد روشون حمله ور شم... احساس می کنم با اکراه صدام می کنند انگار قیچی واژه ی غریبی است. قیچی واژه مقدسی است که من بخاطر شنیدن دوباره اش از نزدیک و از زبان کسانی که خیلی دوستانشان دارم روی فرش به گریه می افتم... واژه ای است که باعث می شود مامان پلی ،نگین ،عارفه ،عبدو و ... با شنیدنش به اشتباه بیافتند... واژه ای که هدی برای مسخره کردن، بی رحمانه ازش استفاده می کند... واژه ای که عمو و عمه ام با شنیدنش از تعجب شاخ در آوردند و بعد از آن همیشه پرسیدند: حال دوستان قیچی چطوره؟! قیچی واژه ی مقدسی است که وقتی معلم کتابخانه آن را به کار می برد تمام بدنم از خوشحالی داغ می شد... قیچی واژه ی مقدسی است که تا شعاع ده کیلومتری ولنجک، به کار بردنش حرام است! قیچی واژه ای است که کوچک است اما یک مدرسه و قلب یک قیچی را به لرزه در می آورد... قیچی واژه ی مقدسی است! اما سارا تنها زیباست! سارا یا قیچی! از سارا تا قیچی کیلومتر ها فاصله هست... کیلومترها اشک و اه و خنده و شادی و سیب و هلو و یک کلاس سوم ب! کیلومتر هــــــــــــا خاطره تعبیر بهتری است! 
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه