ناراحتم از اینکه از دوستام جدا شدم! به شدت! اما ناراحت نیستم که اون مدرسه نرفتم! حتی یک درصد...! وقتی خانم اسکندری معلم ریاضیمون تند تند داشت پای تخته می نوشت، ناگهان مکث کرد و به طرف بچه ها برگشت و پرسید: بچه جواب این چی میشه؟! همه سکوت کردند و مثلا رفتند توی فکر، یه نفر کار رو راحت کرد و گفت: خیلی! همه خندید و من هم از همون خنده های مورد علاقه ی غزال کردم... یادش بخیر خنده هامون خیلی الکی بود و به هوای هم طولانی تر! و بحث هایی که الکی اول کلاس شروع می کردیم تا وقت کلاس پر شه و معلم درسو یادش بره، خیلــــــــــــی طولانی تر! البته متاسفانه معلمهای دبیرستان کم تر گول می خورند! اینجا که حداکثر امروز 40 دقیقه سر زبان ترمی گرفتیم! خلاصه بگم دلم برای همه تون تنگ شده! امروز وقتی زیر سایبان حیاط نشسته بودیم به یاد قدیم ها بی پروا فریاد زدم: کواک! و توی فکرم فرض کردم که عارفه با شوق و ذوق جواب داد کواک! کواک! 
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه