امروز من موهامو کوتاه کردم... نه، مثل اینکه عمق فاجعه رو درک نکردین!!! امروز من با پاهای خودم و با عقل نصفه نیمه ی خودم پاهامو گذاشتم توی آرایشگاه...! و طبقعمل شرورانه ای موهامو کوتاه کردم... وقتی که یه نفر دیگه موهامو داشت شستشو میداد و مثل آدمایی که چلاغن، داشت حوله رو می پیچید دور سرم، داشتم به این فکر می کردم که چقدر خوبه موهامو یکی دیگه بشوره و تو لبخند بزنی و به سقف و در و دیوار زل بزنی در حالی که توی چشمات آب نمیره و خشک خشکی!!! وقتی روی صندلی آرایشگاه نشستم و مدل موهام رو انتخاب کردم، مامانم با خیلی شوق و ذوق داشت نگاه می کرد... به دختر لجوجی که خیلی وقته نمیذاشت کسی به موهاش دست بزنه!!! هی... یادش بخیر. یکی از قسمتهای مسخره ی دیگه اینه که تمام مدت باید به آینه نگاه کنی و قیافه ی خودتو تماشا کنی و چند وقت یکبار احمقانه به خودت لبخند بزنی یا به خانومی که داره ناخون می کاره نگاه کنی... وقتی فریبا خانوم، موهامو بالا برد و به فاصله ی زیادی اونو برید، احساس کردم که چقدر لوس و به درد نخورم که با کوتاه شدن موهام دلم می گیره... وقتی اولین مو افتاد روی کاوری که دورم پیچیده بودند، با عصبانیت اونو از خودم دور کردم تا نبینمش و اون موقع بود که فریبا از حالت قیافم و حرکاتم، کلی خندید و ریسه رفت و برای چندمین بار فهمیدم که چقدر لوسم.... 
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه