آدم گاهی دلش می خواهد، درجا بزند، گاهی با عوض شدن اعداد حس می کنم همه چیز عوض می شوند... حتی خاطره ها... تقدیم به آنان که درکنارمان نیستند ولی حس بودنشان به ما شوق زیستن می دهد... نشد که ادامه بدم...
ساعت 5 و پانزده دقیقه بود و ما همگی دیگر رمغی برای ادامه ی کلاس فیزیک نداشتیم، برگه عارفه را برداشتم و بالای صفحه اش نوشتم: حماسه ای دیگر در راه است! 28 /10/74 روز تجلی میثاق با آرمان های مقدس را فراموش نکنید... امسال حواستان را جمع کنید... و حالا... دیگر رمغی ندارم... ولی... اگر هر کاری را به موقع انجام دهی همه چیز مرتب است! حیف که نمی شود... اگر قدر وقت را بدانیم...
5 روز دیگر مانده... امروز ریحانه دوباره بهم گفت قاتل!!! من واقعا افسرده شدم... شاید آغاز 15 سالگی ام با قتل باشد...
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه