اعتراف می کنم جای خالیت هنوز هم حس می شود... دور از شعار می گویم! ولی خوشحالم از جای خالیت که خالی نگهش داشته ام... انگار با نبودت روحم جان گرفت... آرامشم بازگشت ... ولی جای تلخ صدایت هنوزهم بر تنم لرزه می اندازد... هنوزهم وقتی به من فکر می کنی،حس می کنم از راه دور... ولی ساده تر از خودت فراموش می شود... و... نفرین بر آن ماندگاری های لعنتی! هیچ می شود هر حسی در نگاه سرد... و هنوزهم هیچکس نمی تواند با یک جمله مرا آرام کند! مهمان ناخوانده که هنوز هم گاهی صدایت می رسد، هرگز بازنگرد... مهمان ناخوانده ماندنی نیست... گذراست هوایت، بویت... می دانم که درمیان جملاتم سعی در ÷نهان کردن خودت داری، می دانم که می خوانی صدای قلبم را... برو!
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه