ما هنوز در هنوزیم...
افسوس می خورم از قدر نشناسی آنها. افسوس می خورم از اینکه می روی و ما از تو بی نصیب تر از قبل... افسوس از نسلی که بی تو باید تاب بیاورد و خمیده رشد کند. افسوس از سکوت و بی عدالتی... افسوس از گوش هایی که تا آخرین دم بسته می مانند و عاقبت خودشان به حرف می آیند و اعتراف می کنند که آشکارا گفتی و نشنیدند... با تاخیر : روزت مبـــــــــــــــــارک! ای کسی که قدرت را ندانسته راهی شدی... کوله بارت را محکم ببند که بی لیاقت ها ارزش فکر کردن ندارند! امان... امان...
نوشته شده در شنبه 90/3/28ساعت
11:26 عصر به قلم سارا بانو نظرات ( ) |
| کد قالب جدید قالب های پیچک |
نویسندگان وبلاگ :
نور هیاهو[2]
من هیچ وقت برنده ی مدالی نشده ام؛ تصویرم از هیچ رسانه ای پخش نشده؛ صدایم به هیچ ارگانی نرسیده؛ هیچ روزنامه ای مصاحبه ای از من چاپ نکرده؛ دستم به هیچ حضرتی نخورده؛ عکسم روی جلد هیچ مجله ای نبوده؛ از هیچ بانکی برنده ی جایزه ای نشده ام و حتی تا به حال پیامکی هم نفرستادم که رسانه ای اسمم را بخواند... من همینم! همین یک ذره ای که هیچ جا هیچ اثری از وجودش نبوده! هیچ وقت ننوشتم که دیده بشوم! می نویسم... چون خیلی وقتها نشد این حرفها از توی حنجره ام فوران کنند... خیلی وقتها شنیده نشدم... گاهی شنیده شدم و درک نشدم... پس همچنان می نویسم و میگذارم یک چیز های زندگی این وسط از زیر دستم در برود... این یک وبلاگ عاشقانه نیست!! . . . لطفا استقلال فکری داشته باشید و کپی نکنید! . . . . (توضیحات بیشتر در پروفایل)
پیوندهای روزانه